افتخاری جوان سنت شکنی کرد ؛ نه به سهم خواهی لیدرها ! ، راهی به سوی توسعه
یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد / دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد. به گزارش طلوع شمال به نقل از آوای رشت؛در ادوار مختلف انتخابات مجلس در فومن و شفت ، نقش هواداران کلیدی( لیدرهای انتخاباتی ) کاندیداها در پیشبرد برنامه ها و اهداف آنان برای پیروزی در عرصه انتخابات بسیار […]
یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد / دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد.
به گزارش طلوع شمال به نقل از آوای رشت؛در ادوار مختلف انتخابات مجلس در فومن و شفت ، نقش هواداران کلیدی( لیدرهای انتخاباتی ) کاندیداها در پیشبرد برنامه ها و اهداف آنان برای پیروزی در عرصه انتخابات بسیار تأثیرگذار بوده و بالتبع بعد از پیروزی کاندیدای مورد نظر در انتخابات ، بخشی از زمام کار را آن لیدرها به دست می گرفته اند. لیدرهایی که به خاطر موقعیت اجتماعی ، موقعیت اقتصادی و… در نزد گروهی از مردم دارای جایگاه بوده اند ، از فعالان عرصه اقتصادی و اجتماعی تا برخی مسئولین محلی ، معتمدین ، شوراها و دهیاران و … که در ایام انتخابات و روز رای گیری ، مردم را به سمت کاندیدای خودشان سوق می دادند و یا در روز رای گیری ، آنها را به پای صندوق های رای می رساندند. عرف بر این بود که آنها بعد از انتخابات ، از نماینده منتخب سهم خواهی داشتند. اغلب برخی پست های سیاسی ، برخی امتیازها و مجوزها و یا واگذاری ها و بخشی از تسهیلات کم بهره ، نصیب آنان می شد. این موضوع از دوران گذشته در شهرستان های فومن و شفت وجود داشته است. این موضوع همیشه سبب رنجش بخشی از جوانان و مردم عادی بود و عوام از این بازی های سیاسی ضرر کرده اند.
در دوره اخیر با روی کار آمدن حجت الاسلام افتخاری نماینده جوان و بی ادعای شهرستانهای فومن و شفت ، که از قضا روز اول با حمایت لیدرهای مختلف و طیف های سیاسی و پشتوانه اعتبار پدری شهید که روزگاری ردای نمایندگی این دیار را بر دوش داشت ، به کرسی نمایندگی مجلس رسید ؛ شاهد سنت شکنی در این دوره بوده ایم. به طوری که نماینده جوان فومن و شفت ، بی مهابا در مقابل برخی از سهم خواهی های اطرافیان ( لیدرها ) ایستاد تا جایی که به قیمت از دست دادن آن یاران و در خطر افتادن بخشی از آرای انتخاباتی اش تمام شود. موضوعی که شاید در بین لیدرهای سیاسی با واکنش های نامطلوبی مواجه شد اما در بین عامه مردم مورد تشویق قرار گرفت.
هر چند وی به نقش و کارایی لیدرهای سیاسی اعتقاد ویژه ای دارد و برای آنان احترام ویژه ای قائل است. و معتقد است لیدرهای سیاسی که دل در گرو خدمت به مردم و توسعه منطقه دارند ، سرمایه های معنوی دو شهرستان محسوب می شوند.
افتخاری جوان ، از جمله معدود نمایندگانی بود که همواره بدون هیچ دعوت و تجملاتی در بین
مردم حاضر می شد ، در سطح شهر قدم می زد ، در جمع مردم حضور می یافت و حتی خانه
های مردم می رفت. به درد دل های مردم گوش می داد ، به انتقادات توجه می کرد ، حتی شاهد بودیم که خیلی ها بیرحمانه وی را تخریب می کردند اما افتخاری تحمل کرد.
رفتار افتخاری با لیدرهای سیاسی منطقه ، با مردم عادی فرقی نداشت. هر چند آنها را مورد تکریم قرار می داد اما هرگز به طور اختصاصی به مغازه ها و حجره های آنان نرفت و عاملی نشد تا امتیازی به آنان برسد. از وام های بلند بالای کم بهره برای افراد خاص خبری نبود. از تقسیم غنایم و پست های سیاسی خبری نبود. و چنین شد که تعدادی از لیدرهای سیاسی ، عطای همراهی با افتخاری را به لقایش بخشیدند و خیلی زودتر از موعد علیه نماینده جوان موضع گیری کردند. آنهایی که هر دوره کارشان این بود که با کاندیدای دیگری همراهی کنند. « به حیرتم ز کسانى که بهر منصب و جاه / هزار خفّت و خوارى به خود روا دارند! / در آرزوى مقامى که بس نپاید دیر / به هر درى ، پىِ تعظیم سر فرود آرند!… ».
اما افتخاری صبورانه به کارش ادامه داد. او راهی را رفت که مردم انتظارش را داشتند ، او کاری کرد که مردم می خواستند و هرگز منافع شخصی و گروهی را بر منافع عموم مردم مقدم ندانست. همراه مردم شد و در کنار مردم است. او کاری نداشت که در کدام روستا ، چند تا رای آورده است. در برخی از روستاها ، که تعداد آرایش از انگشتان دست کمتر بود ، آنجا را هم خدمات دهی کرد. روستاهایی که رنگ آسفالت ندیده بودند، آسفالت شدند. سیستم آنتن دهی موبایل آنجا تقویت شد. خرابی های سیل ترمیم شد و… برای ادارات ، با زد و بند مدیر انتخاب نکرد. سعی کرد شایسته گزینی کند. فرقی بین گیلک و تالش نگذاشت. درب دفترش بر روی همه اقشار مردم باز بود. ادارات خطی و جناحی با مردم برخورد نمی کردند و هرگز نمی پرسیدند که آقای ارباب رجوع به چه کسی رای داده است؟ آیا طرفدار ما هست یا خیر؟
برای بالندگی و اعتلای فرهنگی ، سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و در واقع توسعه پایدار شهرستانهای فومن و شفت ، باید مولفه های توسعه را در نظر بگیریم. برای توسعه پایدار ، فراهم نمودن زیرساخت های عمرانی به عنوان یکی از وظایف دولت ها ، بخشی از فرایند توسعه است. انتظار جامعه توسعه محور از نماینده مجلس صرفاً نباید در حد مطالبات عمرانی به مانند آسفالت ، برق و آب رسانی و انجام چند کار شخصی خرد باشد. نماینده مجلس در کنار وظایف نظارتی و تقنینی ، می بایست به خواست موکلین خود ، راه توسعه و ترقی حوزه خودش را ترسیم و مولفه های توسعه را در سطح منطقه گسترش دهد. توسعه پایدار یک منطقه مستلزم توجه به مولفه های توسعه ؛ اعم از توسعه آموزشی ، گسترش صنعت ، توسعه و تقویت بخش خصوصی در کنار ارتقای دانش و آگاهی نیروی انسانی محقق می شود. توسعه پایدار ، نیازمند استفاده از همه ظرفیت وتواناییها است. ما برای گذار از دوره ای به دوره دیگر به ایجاد تغییر همه جانبه در ابعاد اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی نیازمندیم و یقیناً در این راه ، به وفاق و همدلی لازم داریم ، به فکری نو و تدبیری بلند لازم داریم. به تحمل سلیقه ها و بهره گیری از فرهیختگان نیازمندیم. حجت الاسلام افتخاری به عنوان نماینده مردم فومن و شفت ، در طی چهار سال اخیر ، تجربه ارزنده ای به دست آورده است ، با انگیزه است و افق فکری بلندی دارد. می تواند نقاط ضعف را به نقاط قدرت خود تبدیل کند و از تهدیدها فرصت بسازد. در بضاعت موجود ، راهی را که افتخاری جوان و خوشفکر آغاز نموده است ، نوید بخشی راهی تازه به سوی شکوفایی است. راهی است که می توان به این نماینده جوان اعتماد کرد تا راه افتخار با صلابت تداوم یابد و در این مسیر نقش جوانان و فرهیختگان و دوستداران توسعه منطقه تعیین کننده است.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید